ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΗ ΕΥΤΥΧΙΑ

ΑΛΙΣ ΜΟΝΡΟ

ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ 2010

μτφρ: ΣΟΦΙΑ ΣΚΟΥΛΙΚΑΡΗ

H πολυπλοκότητα των πραγμάτων –τα πράγματα μέσα στα πράγματα- φαίνεται να μην έχει τέλος, εννοώ τίποτα δεν είναι εύκολο, τίποτα δεν είναι απλό, δηλώνει κάπου η Άλις Μονρό και δεν προσθέτει -αλλά θα μπορούσε- πως γι’ αυτό ακριβώς δεν έχει παρά να τα διηγηθεί απλά…

Η καναδή Άλις Μονρό, η για πολλούς σημαντικότερη σύγχρονη διηγηματογράφος, παραμένει ελάχιστα διαβασμένη εδώ, αν και δεν είναι η πρώτη φορά που μεταφράζεται. Ωστόσο το περσινό Man Booker International για το Πάρα πολλή ευτυχία στάθηκε η αφορμή για πολλούς με χαρά να την ανακαλύψουν, εμού συμπεριλαμβανομένης. Η επιμονή της Μονρό στην μικρή ιστορία και η ικανότητά της να συμπυκνώνει στο περιορισμένο μέγεθος τη χωρητικότητα ενός μυθιστορήματος, είναι από τα ατού της το πιο προβεβλημένο. Και δικαίως, αφού είναι και αυτό που η ανάγνωση κατ’ αρχήν διαπιστώνει: αν είναι να την διαβάσει πραγματικά, δεν μπορεί να την διαβάσει γρήγορα, και σίγουρα όχι παραπάνω από μια ιστορία τη φορά. Και αυτό παρ’ όλη την επιφανειακή και κατά τα φαινόμενα παραπλανητική απλότητά της αφήγησής της, αφού κάθε φορά με το τέλος της ιστορίας, χρειάζεται να αποδοθεί ο χώρος και ο χρόνος για να εμπεδωθεί το αναπάντεχο μέγεθος και η έκταση. Χρειάζεται ακόμη η ανάγνωση, να σταθεί σε στάση ήρεμης προσοχής απέναντι στην παραπλανητική αυτή απλότητα, για ν’ αρχίσει να ακούει πόσο απλά τα πράγματα δεν είναι…